Obszar złoża leży na południowo - zachodniej części wzgórza Boża Męka. Złoże jest od wschodu ograniczone wyraźnie wciętymi w teren dolinami potoków Krzeszówki, Czernki i Eliaszówki. Naturalną wschodnią granicę złoża stanowi rejon zalegania krasu. Południowa granica złoża Czatkowice to wyraźnie zaznaczający się w morfologii terenu tektoniczny rów krzeszowicki. Przebiega on w kierunku zbliżonym do równoleżnikowego. Od północy złoże ogranicza Dolina Racławki.
Poszerzenie złoża Czatkowice (o pow. 45,69 ha) jest przedłużeniem obecnie eksploatowanego złoża w kierunku północnym. Zalega w Parku Krajobrazowym Dolinki Krakowskie, a jego zachodnia granica bezpośrednio przylega do obszaru Natura 2000.
Eksploatowane złoże Czatkowice prawie w całości jest odsłonięte, większość jego obszaru zajmuje wielopoziomowe wyrobisko i częściowo zwałowisko wewnętrzne. Południowa część poszerzenia złoża Czatkowice, nienaruszona eksploatacją górniczą, zalega pod gruntami leśnymi, a część północna pod gruntami rolnymi o niskich klasach bonitacyjnych.
Budowa geologiczna złoża wapieni dolnokarbońskich w Czatkowicach jest stosunkowo dobrze rozpoznana z racji wieloletnich badań prowadzonych głównie przez K. Bogacza.
Złoże wapieni Czatkowice pod względem strukturalnym stanowi fragment antykliny Dębnika, elementu składowego wypiętrzonej części przedgórza Karpat zwanej „paleozoikiem dębnickim”. Struktura ta zbudowana jest z pociętych uskokami utworów paleozoicznych (dewon – karbon) i zalegających na nich niezgodnie skał mezozoicznych (trias – jura). Najstarszym ogniwem profilu litologicznego antykliny Dębnika są środkowodewońskie utwory węglanowe zalegające na zbudowanej z porfirów intruzji lakkolitowej. Skały dewońskie są reprezentowane przez dolomity i wapienie, wapienie bitumiczne i wapienie z wkładkami margli o łącznej miąższości dochodzącej do około 600 m.
Utwory karbońskie występują w postaci dolnokarbońskiej (turnej – wizen) facji wapienia węglowego oraz górnokarbońskiej (namur) serii łupkowo – piaskowcowe.
Procesy produkcji
